En lembranza de Bernardino Graña. Hoxe Galicia chora a perda dun dos seus fillos máis ilustres, Bernardino Graña, poeta que soubo plasmar nas súas verbas a esencia mesma da nosa terra. A súa obra emerxe como un canto ao mar, ás xentes do noso país e á lingua que tanto amou e defendeu. Graña foi unha voz firme na defensa da cultura e identidade galegas. Comprometido cos valores do noso pobo, destacou como membro do grupo Brais Pinto, esa mocidade rebelde e renovadora que soubo erguer a bandeira da nosa literatura nunha época difícil. A súa poesía, chea de beleza e compromiso, transpórtanos a un espazo de intimidade universal, onde cada palabra é unha onda que nos envolve, un berro que nos lembra quen somos e de onde vimos. Hoxe despedimos a…
Onte fóisenos Antonia Fernández Paz, a nosa Tita, unha excelente muller, unha mestra de vida e de coñecemento. Boa e xenerosa, sempre tiña unha palabra amable para quen o precisase, un xesto de apoio, unha man tendida. Foi un exemplo a seguir, non só polas súas ensinanzas na aula, senón tamén pola súa humanidade e sabedoría. A súa lembranza quedará connosco para sempre. Que a terra che sexa leve, amiga Tita! Nota.- A foto de Tita pertence a un dos actos de entrega do Premio AGUSTÍN FERNÁNDEZ PAZ.
Esta web emprega cookies propias para o seu correcto funcionamento. Ao premer o botón Aceptar, aceptas o uso destas tecnoloxías e o procesamento dos teus datos para estos propósitos.
Máis información