
O Instituto de Estudos Chairegos (IESCHA), coa colaboración do Concello de Vilalba, organiza o acto de inauguración da Exposición “FOLIADA PARA UN ‘TEMPUS FUGIT’”, con pinturas de MARÍA LEAL, e coa presentación de MARISA BARREIRO
Esta acto terá lugar na Sala de Exposicións do Auditorio Municipal de Vilalba, o xoves 23 de xaneiro de 2025, ás 20:00 horas.
A exposición permanecerá aberta ata o 27 de febreiro de 2025.
MARÍA DOLORES LEAL
Emocións brotando. Así se podería definir a obra de María Dolores Leal. Nacida na pequena localidade de Villalba (Lugo), esta galega sempre sentiu a chamada da pintura, “non debuxar”, como ela mesma subliña reiteradamente.
A súa foi unha viaxe de autoaprendizaxe á hora de pintar, sen dúbida, froito da paixón que esta arte sempre plantou nela. Comezou a principios dos 90 a investigar o mundo dos impresionistas franceses, sentindo especial admiración polos que eran máis bohemios e cuxa vida era máis tráxica. Pero, con todo, neste contexto, Maria Dolores Leal asegura que o artista preabstracto Vassili Kandinsky foi o seu primeiro “guía” e “mentor” no mundo da pintura, dominando así a técnica da pintura ao óleo. Aínda que é certo que este deixou de utilizalo para as súas obras posteriores, non descartando a posibilidade de volver utilizalo.
As súas obras son xeralmente coloridas e teñen unha intensidade de sentimentos indescriptible. Pódese dicir que deles emerxe o seu mundo interior máis oculto. Porén, o espírito de traxedia ou de tristeza está presente en moitas das súas obras, a cor negra utilizándose na maioría delas porque, como afirma a propia autora “non podo rematar unha obra sen darlle o toque en negro e cheguei a a conclusión de que representa a fina capa de amargura que cobre cada acto vital e cada sentimento”.
Outro dos factores que caracterizan as obras desta autora galega son os círculos e as espirais, estes están presentes en moitas das súas obras, destacando en particular a colección denominada “Resumos”. Non é por casualidade. En opinión de María Dolores, “estas figuras son as que me parecen máis perfectas, non teñen principio nin fin, non teñen bordes, todo permanece no centro coma suspendido na nada, como protexido da contaminación exterior. ” Dan ás súas obras non só distinción, senón tamén unha función de movemento e vivacidade.
A música é outra das paixóns desta autora e esta arte está representada en moitas das súas obras, chegando mesmo a dedicarlle un apartado específico dentro da súa ampla colección, destacando, entre outros, “Sólo para gaita, la de mi querida Galicia” ou “Duet”. para violín”. Neles pódense ver os pentagramas, elemento fundamental de calquera composición musical, a través da variedade de cores ou da dirección de cada pincelada, dáse un ritmo diferente.
Tamén dedicou algunhas das súas obras a problemas sociais, como a marxinación das persoas sen fogar (véxase como exemplo “A soidade do meu querido Vagamundo” ou “Pobre Vagamundo”), asegurando que sempre se sentiu fascinada por estes personaxes e a forma en que a sociedade marxina aos que non lle son útiles.
Ao mesmo tempo, a solidariedade, outro tema preocupante, reflíctese na súa obra, sobre todo, como afirma a autora, “cos nenos e cos de África en particular”. Neste sentido, María Dolores Leal engade que “se todos fomos un pouco máis solidarios, os nenos do terceiro mundo non sufrirían tanto, sen dúbida, a través das súas obras pódese ver o amor que sente a autora galega”. os máis pequenos desta parte do mundo.
A súa familia, aínda que en menor medida, tamén forma parte das súas obras. De feito, unha das súas obras favoritas é a que, como ela mesma afirma, “pode ser o retrato da miña propia familia”, que non é outra que a titulada “Retrato de familia con can”.
Na súa extensa obra non hai obras realistas, xa que a artista afirma non ter predilección por esta corrente. “A realidade é demasiado difícil e ten demasiados matices para capturar”. Este factor explícase tamén pola fascinación que sente María Dolores Leal polos autores abstractos.
Entre os seus autores preferidos e polos que foi medrando no seu carácter autodidacta, a autora galega destaca o nome do cubista Juan Gris, dedicándolle unha colección que leva o mesmo nome. Na súa lista tamén destacan os nomes de Delanui, Paul Klee, De Kooning, Mark Rothko, Kandinsky ou Pollock entre outros. Neste sentido, tamén cabe destacar a excelente e curiosa homenaxe a Munch e á súa obra “O grito” incluída na colección “Miscelanea”.
Nos últimos anos, María Dolores Leal viu como a súa obra foi gañando forza aos poucos e comezou a mostrala, pero moi tímidamente.
Así mesmo, a súa obra tamén se pode atopar en páxinas internacionais como Artmajeur, Artreview, Artwonline ou Saachy Gallery.
Pertence ao colectivo ARGA (Asociación de Artistas Plásticos de Galicia) e está representada no Catálogo Nacional de Arte (CANART).
Exposicións en: VILALBA-MADRID-MONZÓN-SALBURG-MURET-PORTO-SANTIAGO-NEW YORK-CORUÑA-BARI-BARCELONA-SANTANDER-PLASENCIA-LAPONIA-CÓRDOBA, entre outras moitas.
A ENTRADA SERÁ DE BALDE