22Feb 2025 por Arturo Gómez Mato Non hai comentarios

CARLOS VOLVE A EMOCIONARNOS CO SEU CONCERTO “DE LORCA E ROSALÍA”

Na noite de onte, Carlos deleitou de novo ao público cun recital inesquecible, no que a música e a poesía se entrelazaron con calidez e sensibilidade. “De Lorca e Rosalía” non foi só un concerto, senón unha viaxe emocional na que a voz e a guitarra do artista, cargadas de paixón e delicadeza, deron vida a grandes cancións históricas galegas.

Nunha primeira parte Carlos interpretou cancións de grupos e cantautores referentes da música galega, que forman parte do seu universo musical. Con paixón e admiración, rendeu homenaxe a esas voces que levaron a nosa lingua e cultura a novos horizontes, enchendo o espazo dunha calidez especial. A súa guitarra, sempre chea de sensibilidade, conseguiu que cada acorde resoase con forza e emoción, facendo que o público compartise ese amor pola tradición musical galega: Dende “A ROSALÍA” ata “QUEN POIDERA NAMORALA”, pasando por AÍ VEN O MAIO, TEÑO SAUDADE, AGARDAREI, BRAZOS PARA A SEITURA, TEMPESTADES DE SAL e
LELA.

Na segunda parte, o recital tomou un ton máis íntimo e evocador coa interpretación de poemas musicados de Rosalía de Castro e de Federico García Lorca, este último nunha sentida reivindicación da súa poesía en galego. Con delicadeza e frescura, Carlos conseguiu darlle nova vida a uns versos cargados de beleza, nos que nostalxia e esperanza parecían convivir: Dende CANDO ERA TEMPO DE INVERNO, ata SALUTACIÓN ELEGÍACA A ROSALÍA DE CASTRO, pasando por ROMAXE DA NOSA SEÑORA DA BARCA, CAMPANAS DE BASTABALES, I A NOSA SEÑORA DETRÁS DO TONEL, UN REPOLUDO GAITEIRO, MADRIGAL Á CIDADE DE SANTIAGO e NEGRA SOMBRA. Con dous bises finais: ADIOS RÍOS, ADIOS FONTES e O TREN.

Desde os primeiros acordes, percibiuse unha harmonía especial entre a sinxela posta en escena (voz, guitarra, silla e luz) e a fondura do repertorio escollido. Cada canción viña precedida por comentarios cheos de tenrura e respecto, nos que Carlos compartía co público o contexto e o significado de cada peza. Non faltaron tampouco dedicatorias sentidas e moi cariñosas, así como agradecementos especiais: aos membros do Iescha (actuais e anteriores), polo seu traballo ao longo destes 25 anos de historia, e de xeito especial a dúas persoas: Manolo Roca, verdadeiro alma mater na constitución do Iescha, e Xosé Luís Novo Cazón, un dos seus presidentes que, lamentablemente, xa non está con nós.

O concerto foi tamén unha reivindicación, un canto á liberdade e á identidade a través da música. O público, emocionado, acompañou cada interpretación con silencios respectuosos e longos e vibrantes aplausos, recoñecendo así a súa entrega e calidade.

Con “De Lorca e Rosalía”, Carlos logrou algo máis que un concerto: conseguiu crear un espazo de encontro entre xeracións e culturas, onde a poesía e a música se fundiron nunha noite inesquecible.

Por parte do Iescha, só nos queda agradecer a Carlos o seu magnífico traballo, a súa entrega e a súa capacidade para emocionarnos coa súa proposta tan chea de sensibilidade, paixón e harmonía. Oxalá siga nesta liña, agasallándonos cos seus concertos que dignifican a nosa música e a nosa poesía.

Tamén queremos recoñecer o labor do persoal técnico do Auditorio, cuxo esforzo fixo posible que todo soase e lucise á perfección, así como ao Concello pola cesión do espazo. E, por suposto, un agradecemento especial ao público asistente, pola súa complicidade e respecto, convertendo cada canción nunha experiencia compartida que quedará gravada na memoria de todos.

Ata a próxima!!!